عبدالله موحّد

جایگاه حرف و واژه در جمله......... در بیت زیر :« توانا بود هرکه دانا بود ــ ز دانش دل پیر ، برنا بود »واژه ی « توانا » ، صفت فاعلی است : « توان » و « ا »« توان » ، بن مضارع مصدر « توانستن » و « ا » ، پسوند است که بابن مضارع ، صفت فاعلی ساخته است .« هرکه » ، ضمیر مبهم« دانا » هم صفت فاعلی می باشد کــــــه از بن مضارع « دان » ، از مصدر « دانستن » و پسوند « ا » تشکیل شده است .« بود » ، یک فعل مضارع ساده از مصدر « بودن » است .« ز » برابر « از » یک حرف اضافه است .واژه ی « دانش » ، اسم مصدر می باشد کــه از بن مضارع « دان » از مصدر « دانستن » و حرف « ش » ساخته شده .« دل » ، اسم ساده است .« دل پیـــــر » یک ترکیب اضافی است : ( مضاف و مضاف الیه ) کــه نسبتی با کسره ی اضافه بین « دل » و « پیر » برقرار می شود .« پیر » ، صفت جانشین اسم است .« برنا » یک صفت ساده است .پس هـــــر حرف و واژه ای جایگاهی در جمله دارد : نوع و ترکیبتا حالا از نوع نوشتیم و اگر بخواهیم ترکیب تعیین کنیم :« هرکــه توانا بود » یک جمله ی اسمیّه است کــــــه کاری صورت ــنمی گیرد ؛ تنها نسبتی داده می شود ( نسبت دادن توانا به هرکـهبا فعل بـــــــود ) . در جمله هـای اسمیّه کـــــه تشکیل می شود از « مسندالیــــه » « مسند » و « رابطه » ، هــرکــــه یک مسندالیه ،توانا یک مسند و بود یک رابطه است .همین گونه « هرکه دانا بود » نیز ویژگی بالا را دارد .در مصـــــرع دوم ، « ز » حـرف اضافه است کـــــــه از « دانش » یک مفعول بواسطه می سازد .جمله ی « دل پیــــر برنا بـــود » هم یک جمله ی اسمیّه یا اسنادی است کـــه « دل پیر » ، مسندالیه ، « برنا » ، مسند و « بـــــود » ، فعل ربطی یا رابطه می باشد .هژبر پاکزاد22 مرداد 1402 خورشیدیAdbloc عبدالله موحّد...

شیرین سخنی1 آموخته ام در سفر آموختنی را........................................ تا دور کنم از دل خود اهرمنی را2 با عهد و وفایی که بود جان و جهانم....................................... هرگز نسپارم ره پیمان شکنی را3 هر جا که رود بددهن کوی جهالت......................................... با خویش برد ویژگی بددهنی را4 سرمست شوم تا که نسیمی ز بهاران......................................... آرد به دلم رایحه ی یاسمنی را5 باید که در اسفند گرامی بشماریم....................................... هر آمدن خوانچه ی نوروز غنی را6 فرهاد که با خاطر شیرین بکند کوه.................................... صد بار ستایم به دل آن کوه کنی را7 آرم هم جا قدرشناسانه به یادم............................. در مهر و صفا شیوه ی دکتر حسنی را 1 8 آنجا که بود صحبت ایمان و صداقت.................................... بایــــد بکنم یاد ، اُوِیس قَـــرَنی 2 را9 من شیفته ی سعدی شیراز ، هژبرم................................. کاموخته ام زو همه شیرین سخنی راهژبر پاکزاد29 اسفند 1397 خورشیدیـــــــــــــــــــــــــــــــــا ــ جناب آقای دکتر محمّدرضا حسنی ، همسر خاله جان مهربانـــــم ،سرکار خانم دکتر منیره ی خوجینی2 ــ اُوِیس قَرَنی ، درگذشته ی سال 37 قمری در قَرَن یمن می زیستو شیفته ی پیامبــــر اسلام ص بـــــــود ؛ ولی نتــوانست با ایشان دیدار کند .* ــ از دیوان « سپهر سخن » عبدالله موحّد...

زبان فارسی از کهن ترین زبان های تاریخ بشری عبدالله موحّد...

جلوه گاه خوش منظرآقای هاشمی رفسنجانی در پاسخ به قصیده ی استاد شهریار ، در سال 1363 خورشیدی ، قصیده ی زیر را سرودند . چون این قصیده عنوانی نداشت ، اینجانب عنوان « جلوه گاه خوش منظر » را برگزیدم .هاشمی رفسنجانی در کتاب « به سوی سرنوشت » : « این شعر با صدای استاد شهریار که در نوار کاستی ضبط شده بود ، توسّط خود ایشان به اینجانب هدیه شد و من هم تحت تاثیر صفای آن پیر روشن ضمیر ، شعری با وزن شعر ایشان سرودم ؛ گرچه میان ماه من تا ماه گــــــردون ، تفاوت از زمین تا آسمان است . »ای صفای تو ، رهنمون هنر ! .............. شعرهایت پر از طلا و گــــهرادبت اسوه ی هنر جویــــان ................هنرت، جلوه گاه خوش منظرپارسی گوی ترک کشورمان! ...............همنوا ساختی سهند و خزرهمدلی ، رمز عزّت مــــلت ................همرهی، راز قــــــدرت کشورعاشق اهل بیت پیغمبر(ص)! ..............مادح فاتـــــــــــــح دژ خیبر !عشق تو در«همای رحمت»تو ...........جلوه دارد به صـــــورت اختـــرکه تماشا کنی خــــدایت را ...............در وجود ولیّ حـــــــــق محوراز خدایت گرفته ای پاداش .................که شدی رهــــــــرو ره حیدردعبل عصر ماکه خود گویی .................طوطی عشقی و زبان ازبـــرطوطی اهل بیت را زیـــــــبد ................خلعت« هل اتی »کند در برخطبه های من و نماز علی ................در مسیر هدایت رهــــــــــبرمی شود ارغنون،تو را در دل ................می فزاید تو را جنون در سراز رکوع و سجود خامــنه ای ..............می بری از خضوع،سهم و اثرانقلابت به عقل،اسلامی ست ............گرچه دریافتی ز خطبه اثــــرشهریار ای عجوبه ی دوران ! ..............حق نگهدار تو ز خوف و خطردشمنان خدا ز تــــــو دلگیر ......... عبدالله موحّد...

کژاندیشاندوستی و راستی پیشه کنند......... در پایگاه « کوپال » که برای آرامش و گسترش فرهیختگی هاساخته و پرداخته شده است ، کژاندیشان نیز راهی گزیده اند کــه با گریـــــز از بخردی هــــــا غبار پراکنی کنند و دیر آمده ، زود هنگام بــه خواسته هاشان رسند تا کاستی هـــای ریز و درشت خود را جبران ــنماینـــد . آنان دست به هر ترفند دور از خردورزی کـــــه تیری ست درتاریکی می زنند و گـــــوهر پاک بر ژرفای آلودگی واژگـــون می کنند تا شاید باورهـــای نادرست تنیده در تن و جان خویشتن را بارور نمایند واز آن سوی اندیشه های آسمانی ، اهریمنی ها را تزیین کنند ؛ ناآگاهاز این کـــه اینجا کانون ارزش هاست و یا می خواهد باشد . اینجا مرزبهورزی ها ، سرآغاز یکدلی هـــــا و سرزدن پگاهـان بی ریایی ست .اینجا سهراب قوامی لاهیجی ، پهلوان میدان است کـــــه نـــه دروغ ــمی گوید و نه دروغ می نویسد . اینجا انجمنی ست که فریدونی هـــااز راستی هــــــا پشتیبانی می کنند . اینجا نخستین پایـگاه آگاهی ــرسانی جهان است کـــــه از سوی میرزا قدیمی دانشکده نام گرفته ــاست . اینجا علی صحبت کرمی خوبی را می آموزد . اینجا بهاری هـــاشمشیر قلم را در دست دارند . اینجا مهدی اکبـری ساز عشق و مهرمی نــــــوازد . اینجا احسن جعفری از استاد مهربانی ها می نویسد .اینجا حبیب اشکانــــی سوار تــوسن ادب است . اینجا حسن شفقتی پرچم خیر اندیشی و بزرگداشت پیشکسوتان فرزانه بـــرافراشته است و ...اینجا شاگردان گرانمایه ام،دوستان بزرگوارم و خویشان بلند پایه امطلایـــه داران سزاوار معرفتند . پس بـه ما پیوسته ، دوستی و راستیپیشه کنند .هژبر پاکزاد10 مرداد 1402 خورشیدی عبدالله موحّد...